دوباره برگشته. آقای خاص با آن کلاه یک بَر و عینک، آمده و گیتارش را بغل گرفته و می زند و می خواند «می ریزه دل دیوونه اسمش عشقه». صدایش را که می شنوی، مو بر اندامت راست می شود: مرتضی پاشایی  یکی هست که همیشه هست.
نزدیک یک سال بعد از رفتنش، مرتضی پاشایی دوباره برگشت، با آخرین یادگاری اش، آخرین آلبومش: «اسمش عشقه». آلبومی که با همت خانواده و دوستانش منتشر شد تا کار ناتمام مرتضی تمام شود و اشتیاق هوادارانش بی جواب نماند.
تهیه کننده «اسمش عشقه» منصور پاشایی، عموی مرتضی و ناشر آلبوم ناصر پاشایی، پدر مرتضی هستند. 11 آهنگ آن از آهنگ های منتشرنشده مرتضی پاشایی هستند. سه آهنگ «نگران منی»، «روز برفی» و «عصر پاییزی» به همراه ریمیکسی از دو آهنگ قدیمی «نبض احساس» و «ستایش» چهار قطعه دیگر «اسمش عشقه» را تشکیل می دهند.
ترانه های «اسمش عشقه» را مهرزاد امیرخانی سروده، آهنگسازی همه آهنگ ها به جز «عاشقترین» را مرتضی خودش انجام داده، میلاد ترابی، معین راهبر، مهران عباسی، کوشان حداد و انوشیروان تربتی تنظیم کننده آلبوم و رضا تاجبخش، فرشید ادهمی، فیروز ویسانلو، آرین کشیشی، احسان نی زن، هومن نامداری و … نیز با سازهایی مثل پیانو، گیتار آکوستیک، اسپانیش، باس و الکتریک، ویولن، اُبوا، ملودیکا، ساکسفون، آکوردئون، پرکاشن و پالماس نوازندگان «اسمش عشقه» هستند.
آلبوم آخر مرتضی پاشایی حال و هوایی مثل کارهای قبلی اش دارد: شعرهایی عاشقانه با ملودی های پاپ ایرانی و لحن خاص صدای مرتضی که به ویژه در آهنگ های «یه لحظه» و «ادعا» حس و حال آهنگ های قدیمی اش را تداعی می کند.
ریتم اغلب آهنگ های آلبوم «اسمش عشقه» مثل «حس جدید»، «وقتی دلم عاشقته»، «خجالتی»، «حالا حالاها» تند است، اما آهنگ های ملایمی مثل «اسمش عشقه» و «اشکام جاریه» هم در بین آنها هست و اشک خیلی از دوستداران مرتضی جاری خواهد شد وقتی او می خواند:
جون منو ازم بگیر
زندگی کن برام، نمیر