رفتن به بالا
  • یکشنبه - 24 اسفند 1393 - 00:22
  • کد خبر : ۵۳۲۸
  • چاپ خبر :  خيابان های شهر ، ميزبان كنسرت های خيابانی 

 خيابان های شهر ، ميزبان كنسرت های خيابانی 

صفحه موسیقی – علی تاجيك: چند کوچه بالاتر از پارک ساعی، مقابل کافه پنیرپرچک. نزدیکتر که میشوی گروهی سه نفره را میبینی که در سرمای آخرین روزهای سال، گرم خواندن و نواختن موسیقی هستند، رفت و آمد ماشين ها، ازدحام جمعيتي كه با نگاهي بي رمق و در اوج بي انصافي مي گذرند و در مقابل اعضاي گروه با […]

صفحه موسیقی – علی تاجيك: چند کوچه بالاتر از پارک ساعی، مقابل کافه پنیرپرچک. نزدیکتر که میشوی گروهی سه نفره را میبینی که در سرمای آخرین روزهای سال، گرم خواندن و نواختن موسیقی هستند، رفت و آمد ماشين ها، ازدحام جمعيتي كه با نگاهي بي رمق و در اوج بي انصافي مي گذرند و در مقابل اعضاي گروه با چه اشتياقي مي نوازند و مي خوانند. صدا و سازهايشان خاطرات را در پس ذهنم زنده كرد، تنها خيابان خوشحال بود و گروه. گفت وگوی صفحه موسيقي با اعضای گروه “concert in the street” به همين بهانه صورت گرفته است كه با هم مي خوانيم:

 امين رفيعي نيا مي خواهم در اولين سوال گروه و اعضای آن را معرفی کنید 

محسن شمس نوازنده  گیتار الکتریک، حمید شمس درامر و خودم خواننده و نوازنده گیتار آکوستیک گروه هستم.  گروه ما مهرماه سال گذشته روبروی تالار وحدت اولين اجرای خود را برگزار کرد؛ اما به طور جدی و مستمر از شهریور امسال در خیابان اجرا می كنيم.

 

آیا به غیر از اجرای خیابانی به حرفه دیگری هم مشغول هستید ؟

تمام اعضای گروه در بندهای دیگری که خیابانی هم نیستند مشغول به فعالیت هستند، البته خود من نیز معام هستم.

 

اجرای خیابانی به این شکل در ایران از کی شروع شده است ؟ 

شاید بیشتر از ١٠ سال است که این گونه اجراها در ایران آغاز شده، اما در یک سال گذشته گروههای بوجود آمده و همچنین بیشتر دیده و شنیده شده كه خوب هم كار مي كنند.

 

در سال هاي خیلی دور، در کوچه پس کوچه های شهر، گاهی نوازنده های دوره گرد را میدیدیم که به صورت انفرادی ساز میزدند و آواز میخواندند. در واقع آن ها با هنری که داشتند برای کسب درآمد این کار را انجام میدادند. استنباط من از گروههای خیابانی که به طور منسجم تر و با کیفیت بهتر مبادرت به اجرای خیابانی دارند این است که هدف دیگری را دنبال میکنند. هدف شما چیست ؟ 

ما بدون واسطه موسیقی خود را اجرا میکنیم و بدون واسطه هم بازخورد آن را از جامعه دریافت میکنیم. البته ما آدم هاي متمولی نیستیم و کسب درآمد از اولویتهای پر اهمیت برای ماست. به نظر من اگر بگوییم که برای کسب درآمد نیست بدون شک شعار داده ایم. در واقع گروه ما اینگونه است که ما به عنوان شغل اصلی مان به این کار نگاه میکنیم ، در عین حال این هدف را فدای همه چیز نمیکنیم و اینگونه نیست که به خاطر پول در عرصه موسیقی هر کاری را انجام بدهیم.

 

از محسن شمس مي پرسم؛ شما به خواست خودتان اجرا در خیابان را انتخاب کرده اید؛ این درحالی است که به وسیله موسیقی از راههای دیگری هم میتوان کسب درآمد کرد. سوالی که اینجا پیش می آید این است که چرا خیابان؟ 

شاید بتوان از راههای دیگر مانند تدریس، نوازندگی در مجالس و غیره کسب درآمد کرد. من سالها در کافه ها و رستورانها نوازنده پیانو بودم. اما آن کار روح مرا راضی نكرد چرا که در انجام کار بسیار محدود بودم؛ در واقع این کارفرما بود که مشخص میکرد که چه آهنگی را بنوازم، ولی در اجرای خیابانی نوازنده و خواننده کاملا آزاد است تا موسیقی مورد علاقه خود را به اجرا بگذارند. این برای ما که میخواهیم موسیقی مان خاص باشد ایده آل است.

 

آیا نظر و سلیقه مخاطب شما، کار شما را محدود نمیکند؟

محسن شمس: ما با توجه به مکان اجرا و همچنین ذائقه مخاطب از میان علاقمندی خودمان نوع موسیقی اجرایی را انتخاب میکنیم و در واقع این یک کار میدانی است.

امین رفیعی نیا: یک هنرمند و یک موسیقی دان، کار را اول برای خودش انجام میدهد و اگر به دل خودش نشست قطعا آن کار با مخاطب هم ارتباط برقرار میکند.

 

سبک کاری شما چیست ؟ و چرا ؟

اگر بخواهیم یک اسم کلی روی آن بگذاریم باید بگویم “راک”.  اینکه چرا این سبک را انتخاب کردیم به این دلیل بوده که این سبک را بیشتر از سبکهای دیگر ميپسنديم.

 

چرا موسیقی سنتی یا بومی و نواحی ایران را اجرا نمیکنید؛ به عنوان مثال چرا سراغ موسیقی بوشهری، گیلکی یا بختیاری برای اجرا در خیابان نمیروید؟ 

باید اعتراف کنم دلیل عدم گرایش به چنین موسیقی ،شناخت و دانش کم ما نسبت به آن است. با این حال ما در گروه خودمان به موسیقی بومی و شرقی تمایل داریم و این نوع موسیقی به سلیقه ما نزدیک است. ضمن اینکه در کارهای دیگری که در بندهای دیگر انجام میدهیم نیم نگاهی هم به تلفیق موسیقی فولک با راک داریم. اما در اجرای خیابانی تا حدودی کار ما محدود است و خیلی روی این موضوع متمركز نشده ايم . ولی در بعضی از بداهه نوازی ها اجرای شرقی هم داریم.

 

به نظر شما آیا موسیقی نواحی ما، آنقدر غنی هست که بتوان آن را پرورش داد و از این درجا زدن که قرن هاست به دلایل تاریخی و اجتماعی گریبان گیر آن می باشد نجات داد ؟

رفیعی نیا: قطعا همینطور است. موسیقی بومی ما آنقدر دارای ریشه قوی و پرمحتوایی هست که بتوان به آن پرداخت و باعث رشد آن شد، شاید راهکار آن هم این است که باید با نگاه متفاوتی روی آن کار کرد، اما این موضوع نیاز به تحلیل جامعه شناختی صحیحی دارد.

شمس: سالهاست که اساتید موسیقی سعی دارند تا این موسیقی را بیش تر در میان مردم  جا بیاندازند، اما موفق نبوده اند. شاید دلیل اصلی آن، این باشد که جامعه ما در حال گذر از سنت به مدرنيته است. علی الخصوص قشر روشن فكر جامعه به اشتباه تمایلی به عناصر سنتی و بومی نشان نمیدهند. به طور کلی شاید بخشی از مسئولیت این موضوع به عهده ما هنرمندان است، چرا که موسیقی سنتی ما در حال حاضر بیشتر جنبه موزه ای و آکادمیک دارد.

عکس ها: علی تاجیک

1 2 3 4 5 6 7

اخبار مرتبط


ارسال دیدگاه