صفحه موسيقي- سجاد مالمير: شامگاه 8 اسفند ٩٣ يزداني در سالن نمايشگاه ميلاد با “سلول شخصی” از مخاطبانش پذيرايي كرد.

پس از قرار گرفتن نوازندگان در جایگاه خودشان، رضا یزدانی با قطعه سلول شخصي به روی صحنه آمد تا از همان ابتدا نوید یک شب رویایی را به مخاطبانش داده باشد، البته حاضرين هم كم نگذاشتند و يك صدا با رضا خواندند و جيغ كشيدند.

شور و شوق حاضرين يزداني را مجاب كرد كه بگويد: « لحظات روی استیج مهیج است، برای ما خواننده ها بهتر از این وجود ندارد » .

وي افزود: برای امشب یک سلکشن از قطعات 8 آلبوم  را براي اجرا آماده کرده ام.

 “پینه بسته”، “هذیون” و “کجا گمت کردم” توسط يزداني اجرا شد و در این بین رضا كه خوب مخاطبانش را مي شناسد با افِكت هاي صورتش به هنگام اجرای قطعه هذیون بارها باعث تحریک هواداران و تشویق فراوان آنها شد.

“میلاد عدل” نیز با سازدهنی جادوی اش در قطعه “کجا گمت کردم” به شدت مردم را هيجان زده كرد و مورد تشویق قرار گرفت.

رضا یزدانی در قسمت هاي مختلف به معرفی مهمان های خود پرداخت. پس از اجرای قطعه  کجا گمت کردم، یزدانی با یک انرژی مثبتي سحر زکریا را به اشتباه زکریای رازی معرفی کرد! اين اشتباه كه بيش تَر سوتی تلقي مي شود ، با واکنش حضار همراه شد. يزداني پس از آن كه متوجه اشتباهش شد، بازی با کلمات را برای اصلاح ملعبه كرد تا حواس پرتي اش را توجیه کند و در نهایت موضوع به عذر خواهي از سحر زكريا ختم شد.

 “سپیده اعلایی”، “علیرضا باران”، “کامران تفتی” و “سام نوری”،  به همراه دو بازیکن تیم ملی والیبال “علیرضا نادی” و “هادی غلامی” که به همراه همسرانشان به کنسرت آمده بودند، از ديگر مهمان هاي رضا يزداني در كنسرت بودند.

رضا  گیتارش را برداشت و در گوشه سمت چپ صحنه نشست. نوازندگان نیز هر کدام سازهایشان را رها کردند. همه منتظر یک اتفاق خوب بوديم که به یکباره یزدانی شروع به نواختن گیتار کرد، آهنگ چيزي نبود جز “سیگار پشت سیگار”، سالن كه برای چند ثانيه در شوك به سر مي برد به يكباره به خود آمد و جيغ و دست و همخواني بود كه يزداني را ذوق زده مي كرد و نشان داد كه چقدر همه چيز خوب است.

“یخ بندونای قطبی چشمات” از دیگر قطعات محبوب رضاست که پس از سیگار پشت سیگار، اجرا شد. البته اجرای این قطعه اندکی از سایر اجراهای یزدانی ضعیف تر به نظر مي رسيد و در مواردی اگر چه جزئی به مشکل بر خورد.

نوبت به “آدم یه جاهایی رو مجبوره” رسيد، احساس موج مي زد و زمینه براي اجرای محبوبترین قطعه اكثر کنسرت های رضا مهیا شد.

سالن میلاد به واقع منفجر شد. اجرای این اثر باشکوه ترین اجرا در اين کنسرت بود. لحظه اي همخواني مردم با يزداني قطع نشد و در میانه  اجرا آنقدر یزدانی مسلط نشان داد که مهمان های کنسرت در ردیف جلو همگی ایستادند و به تشویق او پرداختند.

همه اين ها دست به دست هم داد تا رضاي احساساتي بغض امانش ندهد.

در حالی که حاضرين  یکصدا با او می خواندند، به یکباره بغض یزدانی ترکید و اشک بر گونه های او جاری شد. سالن با مهمانانش  سر از پا نمی شناخت و یزدانی از میانه های اجرای این قطعه تا پایان  اشک ریخت و خواند.

علی اوجی تهیه کننده و کنسرت گذار رضا یزدانی که طبق روال سابق در میان کنسرت های او شروع به صحبت می کند ، پس از اجرای “تهران تهران” به روی سن آمد و درست در زمانی که همگان به خاطر اجرای بی نظیر تهران تهران احساسی شده بودند ، شروع به صحبت کردن از اسپانسر – که طبق معمول صحبت از اسپانسرها مورد استقبال مخاطب موسیقی قرار نمی گیرد – كرد.

اوجي چند بار نیز بر خلاف سریال های طنزی که خوب اجرا می کند ، سعی بر طنز کردن فضا سالن داشت که موفق نشد و در نهایت این اتفاق  باعث شد ، برخي  برای دقایقی سالن را ترک کنند. البته اين در زمان استراحت ١٥ دقیقه ای بود که حتي مهمان های کنسرت نیز به بك استيج براي گرفتن عکس رفته بودند.

پس از استراحتی کوتاه، گروه  مانند قسمت اول برنامه با یک قطعه پر انرژی دیگر به روی استیج آمدند. یزدانی در حالی که مشغول اجرای قطعه  « ما » از آلبوم جدیدش بود، در اواسط اجرا یک قسمتی از ترانه را فراموش کرد و چند ثانیه ای مکث کرد که البته با هوشياري از پس آن برآمد و توانست ادامه مسیر اجرا را هدایت کند.

در پايان اجراي اين قطعه رضا برگه شعر را در مقابل دوربین های سالن قرار داد و گفت : “باور کنید این شعر را نمی شود حفظ کرد ! از روی این برگه می خواندم که آن هم خط خوردگی داشت” .

پس از اجراي قطعه  “ما”، به ترتیب قطعات “ادامه بده”، “آهنگ قدیمی” ، “حرفهای بی مخاطب”، “کی فکرشو میکرد” و “کاشف” اجرا شد.

در تمامی لحظات کنسرت ، مخاطبان یزدانی با صدای بلند برخی از قطعات محبوب یزدانی را از او درخواست مي كردند که با لبخند یزدانی همراه شد و یا در بعضی از موارد جزئی او واکنش هایی نیز به درخواست آنها نشان میداد .

قطعات “مش رمضون” ، “چشام بسته س”، “جاده ی شمال” و @شلیک کن رفیق” قطعاتی بودند که به تکرار توسط حاضرین در سالن درخواست ميشد؛ اما اجرا نشد.

رضا یزدانی در چینش قطعاتی که اجرا می کند بسیار هوشیار است، او هر دو قسمت کنسرتش را با قطعاتی ریتمیک آغاز کرده و با قطعاتی احساسی به پایان رساند. “کوچه ملی” یکی از قطعات نوستالژیک رضا یزدانی ست که در پایان کنسرت و در میان تشویق فراوان هوادارانش اجرا شد و پس از آن یزدانی به معرفی اعضای گروهش پرداخت.

نوازندگان كه يزداني را همراهي كردند:میلاد عدل نوازنده گیتار الکتریک ، مازیار احمدپور گیتار الکتریک ، آرش زمانیان گیتار باس ، شهروز بردوده پیانو و کیبورد و محمد خرمی نژاد نوازنده  درامز در این کنسرت رضا یزدانی را همراهی می كردند که پس از اجرای قطعه کوچه  ملی به درخواست رضا یزدانی در هر کدام از آنها سازهایشان را با یک دیگر عوض کردند و با ساز غیر تخصصی شان نواختند. رضا یزدانی نیز در این میان با انرژی وصف برانگیزی به نوازندگی درامز پرداخت.

آخرین قطعه ای که رضا یزدانی در کنسرتش اجرا کرد، قطعه  محبوب “خلیج فارس” بود.

به هنگام معرفی اثر قبل از شروع اجرا توسط رضا یزدانی، اعضای حاضر در سالن میلاد همگی به احترام خلیج فارس از جایشان برخواستند و صحنه ای بسیار زیبا و با شکوه را خلق را به ثبت رساندند. در حین اجرا نیز افراد ناسیونالیسم حاضر در سالن با فریادهای مکرر حس و علاقه  خود به ايران را بازگو كردند و به زیبایی اجرا افزودند .

در پایان اجرای قطعه  خلیج فارس،  یزدانی با خواندن دو بیت از سرود تاریخی « ای ایران، ای مرز پرگهر » ، کنسرت خود را به پایان رساند.