صفحه موسیقی- شایان رسول زاده:خزر چکاوک مرداد 1358 در تبریز متولد شد وی بزرگ شده رشت  و چند سالی است که ساکن تهران میباشد.

او در یک خانواده ای اهل موسیقی بزرگ شده است و از سنین 12 سالگی و 16 سالگی به آموختن کیبورد و سه تار پرداخته و در 20 سالگی یادگیری گیتار را شروع کرده است در ادامه گفتگو با بانوی تنظیم کننده را بخوانید :

 از چه سالی وارد هنر شدید؟

من در خانواده ای اهل موسیقی بزرگ شدم . و از دوران کودکی سازهای تار ، آکاردئون ، کیبورد و دایره رو در منزل خودمان و همین طور در جمع های خانوادگی دیده بودم و تا حدی پیش زمینه ی موسیقی داشتم اما زمانی که خودم یک ساز شخصی داشتم ، 12 سالم بود.

 با چه ساز هایی شروع به کار کردید؟

 در سن 12 سالگی یادگیری کیبورد رو شروع کردم . در 16 سالگی نوازندگی سه تار رو از پدرم یاد گرفتم و در سن 20 سالگی هم یادگیری گیتار رو شروع کردم.

نزد کدام اساتید آموزش دیدید؟از چه سالی؟

آقای “شایقی” در آموزشگاه صبا در شهر رشت ، اولین معلم موسیقی من بودند و نوازندگی کیبورد رو از ایشان یاد گرفتم .

آقای ” حامد حمیدی ” اولین معلم گیتار من بودند و چند سال شاگرد ایشان بودم . بعد از چند سال یک دوره از کلاسهای پیشرفته ی گیتار رو با آقای ” فرزاد دانشمند ” گذراندم .

دوره های تئوری و هارمونی رو با آقای ” علی احمدی فر ” گذراندم و زمانی که تصمیم گرفتم آهنگسازی و تنظیم رو یاد بگیرم ، دوره هایی رو با آقای ” فرهاد پوررضا ” گذراندم .

روی کدام ساز ها تسلط دارید؟

گیتار ساز تخصصی من میباشد ولی در حال حاضر و طی چند سال اخیر به دلیل اینکه بیشتر وقتم صرف تنظیم و آهنگسازی شده است ، بیشتر کیبورد و پیانو می زنم تا گیتار .

چقدر به آهنگسازی علاقه داشتید که به این سمت آمدید؟

آهنگسازی و مخصوصا تنظیم آهنگ ، رویای دوران کودکی و نوجوانی من بوده . همیشه دوست داشتم موزیسین باشم ، کسی که با فکر و احساسش یک قطعه ی موسیقی رو خلق می کند .

ساخت موسیقی همیشه برای من پُر رمز و راز بوده و هست . هیچ وقت نمیشه فهمید که این ایده ها و ملودی ها از کجا به ذهن آدم میرسن و تحت چه شرایطی ! و شاید یکی از دلایل اصلی علاقه من به ساخت موزیک همین پر رمز و راز بودنشه . چون اکثر مواقع همراه با کشف احساسات و رویدادهای ذهنی ِ تازه ست .

اولین همکاریتون با کدام خواننده بود؟بازتاب کار و چگونه دیدید؟

اولین همکاری من  آهنگی به نام ” کاش ” با ترانه ای از خانوم ” پگاه جانباز ” و آهنگسازی و تنظیم من . و فکر می کنم یکی از بهترین کارهام بود ، چون بازتاب خوبی داشت و در زمان خودش قدم مهمی بود برای من در زمینه ی آهنگسازی و تنظیم .

 بهترین همکاریتون با کدام خواننده بود؟چرا؟

من خیلی از کارهایی که تولید و پخش کردم رو دوست دارم ولی بهترین همکاریم هنوز پخش نشده و فکر می کنم اواخر امسال پخش بشود .

تا به حال آهنگساز و تنظیم کننده چند اثر بوده اید؟

من فکر می کنم طی 5 سال اخیر که خیلی جدی وارد حیطه ی آهنگسازی و تنظیم شدم ، بین 50 الی 60 کار تولید کردم که از این تعداد تقریبا در 80 درصد کارها تنظیم کننده بودم و در 20 درصد آهنگساز .

کمی از همکاری های جدیدتون برایمان بگویید.

کارهای جدید زیاد هستن . به غیر از کارهایی که به صورت تک آهنگ ، آماده ی پخش دارم ، در چند آلبوم مجاز هم کارهای آماده ی پخش دارم .

آلبوم ” کابوس تنهایی ” آقای ” کامران سخی ” که اواسط پاییز امسال پخش میشود و من در این آلبوم 4 تنظیم و یک ملودی دارم. آلبوم آقای ” رُهام تقی نژاد ” که در این آلبوم 2 تنظیم دارم . آلبوم آقای ” رضا اسلامی ” ، مرتضی دربانی ، امیر نوری و . . . که در هر کدوم از این آلبومها چند تنظیم و ملودی دارم .

یک تنظیم هم در آلبوم یکی از خواننده های عالی و خوش صدا و مورد علاقه ام   دارم که ایشالا اواخر امسال پخش میشود .

در کار هایی که انجام میدهید ترانه تا چه حدی برایتان اهمیت دارد؟

مسلما خیلی . ترانه یکی از مهم ترین ارکان یک آهنگ میباشد و من معتقدم یک ترانه ی خوب می تواند یک سری از احساسات آهنگساز رو در لحظه بیدار کند و الهام بخش باشد . یعنی به عبارت دیگر ، ترانه ی خوب می تواند یکی از عوامل جلوبرنده ی آهنگساز باشد . می تواند آهنگساز رو از لایه های سطحی احساسش به عمق ببرد و باعث اتفاقات خوبی در ناخودآگاه آهنگساز بشود.کاری که یک ترانه ی ضعیف و نا هماهنگ نمی تواند انجام بدهد .

و در نتیجه ترانه برای من اهمیت زیادی دارد و به همان اندازه شخص ترانه سرا ، جهان بینی و طرز فکرش هم برای من مهم میباشد.

شرایط این روز های موسیقی را چگونه میبینید؟

من کلا آدم خوش بینی هستم و شاید به این دلیل شرایط امروز موسیقی ایران رو خیلی بهتر و آزادتر از گذشته می بینم .

البته این حرفم به این معنی نیست که هیچ مشکلی وجود ندارد یا من احساسشون نمی کنم . اتفاقا مشکلات زیادی هست در موزیکِ ما و من هم خیلی باهاشون مواجه میشوم ولی کلا اهل این نیستم که وقتم رو صرف گلایه و شکایت از اوضاع و شرایط کنم .

ترجیح میدهم به جای گلایه کردن فکر کنم و دنبال راه حل بگردم برای مشکلاتی که سر راهم وجود دارند . کلا نگاهم بیشتر به نیمه ی پُر لیوان است .

در نتیجه اوضاع موسیقی امروز ایران شاید چندان خوب نباشد ، ولی خیلی بهتر از گذشته ست .

منظورم هم از گذشته ، دهه 50 نیست ، در مورد 10 ، 15 سال اخیر صحبت می کنم .

درسته که موسیقی بد زیاد می شنویم ولی در کنارش موسیقی خوب هم خیلی می شنویم  . آهنگها و ترانه هایی که واقعا میشود ازشون لذت برد و سازنده هاشون رو تحسین کرد . تعداد آلبومهایی که منتشر میشوند چند برابر گذشته ست . تعداد کنسرتها چند برابر گذشته شده و این کنسرتها گردش های مالی خیلی خوبی هم دارند . اینها قسمتهای خوب ماجراست . در مورد قسمتهای بد هم صحبت نمی کنم چون انقدر واضح هستند که احتیاجی به توضیح و شمردن ندارد.

نظرتون راجع به مجاز شدن سبک “رپ” ؟

موافقم با مجاز شدن موسیقی رپ . چون کارهای خوبی در این سبک شنیدم . کارهایی که خیلی وقتا فکرم رو مشغول و درگیر کرده .

البته ناگفته نماند که کارهای بد هم زیاد شنیدم در این سبک ، ولی من ترجیح میدهم به کارهای خوب ِ رپ فکر کنم .

کدام یک از آهنگساز ها را موفق میدانید؟به چه دلیل؟

در حال حاضر آهنگسازهای خیلی خوبی در ایران و خارج از ایران داریم که کارهای قابل توجه و جذابی تولید می کنند . ولی اگر قرار باشد از بین آهنگسازهای ایرانی که این روزها مشغول فعالیت هستن ، فقط یک نفر رو انتخاب کنم آن شخص  ” علیرضا افکاری ” هستش که به نظر من یکی از بهترین ملودی سازهای حال حاضر ایران میباشد .ملودی هایی می سازد که تکراری نیستند و کاملا احساسات آدم رو درگیر می کنن . بارها و بارها میشود ملودی هاشون رو گوش کرد و لذت برد .

اسطوره آهنگسازی و تنظیم در ایران از نظر شما :

واروژان و انوشیروان روحانی

کلام پایانی : 

آرزو می کنم شرایطی فراهم بشود که خانومهای بیشتری بتوانند در زمینه ی موسیقی فعالیت کنند چون استعدادهای خیلی خوبی در این زمینه داریم و من مطمئن هستم که اگر این آرزو و رویا تبدیل به واقعیت بشود ، جریان جدیدی در موسیقی می تواند اتفاق بیفتد . موسیقی ما به یک هوای تازه احتیاج دارد .

و به عنوان کلام آخر ، تشکر می کنم از شما به خاطر فرصتی که در اختیار من قرار دادین . شاد و برقرار باشید .