صفحه موسیقی: محمد حسین داودی- فاطمه صادقی: زهرا عاملی، مجری و ترانه سرای کشورمان است که طی سال های گذشته با خواننده های مطرحی چون سیروان خسروی، مهدی یراحی و … همکاری داشته است. عاملی بیش از یک سال است که در تلویزیون ممنوع الکار است .او متولد آذر1367 است و در زمینه ترانه سرایی و همکاری با خوانندگان مطرح کشور کارنامه درخشان و موفقی دارد. وی این روزها با ترانه هایش به خوبی شناخته شده، تصمیم گرفتیم درباره کارهای جدیدش با او گفت و گو داشته باشیم.

 حالت چطور است زهرا جان؟

من حالم خوب است! (می خندد)

 در حال حاضر مشغول انجام چه کاری هستی؟

در حال حاضر مشغول کار در چند آلبوم هستم و در کنار آن سمت سردبیری  در برنامه تلویزیونی  ساعت25 را دارم. کارگردانی چند کلیپ برای ساعت25 را بر عهده داشتم و مهم تر از همه ترانه می نویسم.

 تولد ترانه های زهرا عاملی چه تاریخی بود؟چگونه؟

من از کودکی چیزهایی شبیه شعر می نوشتم، اما دقیقا نمی دانستم چیست تا اینکه سال 1384 با یکی از  دوستانم در جلسات شعر شرکت کردم و با ترانه آشنا شدم که بعد از آن شروع به ترانه نویسی کردم. سرانجام در 12 اسفند 1385 احساس کردم که شاعر شده ام.

 فکر می کنی کدام یک از ترانه هایت همانطور که می خواستی اجرا شد؟

من همیشه از کارهای اجرا شده ام به جز چند مورد راضی بوده ام.کار «با هم نبودیم» و «من از زندگی تو هوات خستم» که توسط مهدی یراحی اجرا شد را خیلی دوست داشتم. یک همکاری هم با احسان خواجه امیری  به تازگی انجام دادم که دوستش دارم!

 تعریف خودت از ترانه چیست؟

تعریف من از ترانه احساس روی موسیقی است. احساس که ناب باشد، مخاطب را با خود همراه میکند و باعث می شود که در درونش یک اتفاق تازه وجود داشته باشد.

 در کشور ما هنوز هم  وقتی یک ترانه خوب است می گویند خواننده چه ترانه خوبی دارد! می خواهم بگویم هنوز خیلی ها نمی دانند ترانه را یک ترانه سرا می نویسد نه خواننده اثر! البته مواردی هم وجود دارد که شخص هم خواننده است هم ترانه سرا ولی همیشه اینگونه نیست. دلیل مهجور بودن ترانه سرایان در ایران چیست؟

مهجور بودن خاصیت شغل ماست! درست مثل نویسنده ها. برنارد شاو،نمایشنامه نویس مشهور می گوید: شهرت نویسندگی را دوست دارم چون وقتی به رستوران می روی برایت میز رزرو می کنند و از رستوران که خارج می شوی دیگر تو رانمی شناسند. من این جنس شهرت نداشتن را دوست دارم، اما اینکه مردم بدانند ترانه کار خواننده نیست بلکه کار ترانه سراست بحث دیگری است و این مسئله نیاز به فرهنگسازی دارد. اگر مردم بیشتر با شعر وادبیات آشنا شوند فرهنگسازی به وجود می آید. البته امروزه مردم با ترانه سرایی آشنا هستند، امکان ندارد جایی بروی که خودت را ترانه سرا معرفی کنی و از سوی مردم برخورد بدی ببینی. جامعه ما برای شعر احترام قائل است. در حال حاضر از طریق شبکه های اجتماعی می شود با شاعران و ترانه سرایان آشنا شد و به این صورت که وقتی مردم می خواهند شعری را در صفحه خود با دوستانشان به اشتراک بگذارند به صفحه شاعر آن اثر مراجعه می کنند. باید شعر آنقدر جذاب و دل نشین باشد که مردم به دنبال پیدا کردن شاعرش بروند.

 منبع الهام شما در ترانه سرایی چیست؟

فیلم، زندگی بین مردم و گوش دادن به حرف هایشان منابع الهام من در ترانه نویسی هستند. برای ترانه  به ادبیاتی محاوره ای ، ساده و قابل درک برای مردم اعتقاد دارم. البته ترانه باید در عین سادگی حرفی برای گفتن داشته باشد.

 اصول ترانه نویسی چیست؟

ترانه نویسی اصول خاص و ویژه ای ندارد. ترانه از درون انسان سرچشمه می گیرد. یکسری قواعد کلی مثل وزن و قافیه در شعر وجود دارد که باید آموخت، حتی برای همین آموختن باید استعدادش را داشته باشی. اگر از من بپرسند چگونه شعر بنویسیم، می گویم «زندگی کن، بفهم ،دیوونگی کن در خودت» و بعد تمام این ها را روی کاغذ بیاور. شاید شاعران بتوانند منزوی باشند، ولی ترانه سرای منزوی موفق نخواهد بود.

 شما از سن کم شروع به ترانه سرایی کردید؛ آیا ترانه نویسی به سن و سال مربوط می شود؟

نه، هیچ ربطی ندارد.

 برای کسانی که می خواهند ترانه سرا بشوند چه پیشنهادی دارید؟

پیشنهاد اول، فکر نکنند باید ترانه هایشان در مدت کوتاهی به مرحله اجرا برسد. پیشنهاد دوم، برای خودشان یک دفتر تهیه کنند و حداقل ده- بیست شعر خوب از خودشان در آن دفتر داشته باشند. پیشنهاد سوم، خوب بنویسند؛ اگر می خواهند متفاوت بنویسند باید متفاوت فکر کنند. البته این بدان معنا نیست که متفاوت فکر کردن مترادف با خلاف مسیر جامعه بودن است. از روزمرگی هایشان لذت ببرند و در ترانه هایشان از این روزمرگی استفاده کنند. برای نوشتن باید وقت بگذارند.

بعضی ترانه سرایان از روی رفاقت ترانه هایشان را به صورت رایگان در اختیار خوانندگان قرار می دهند، نظر خودت در این رابطه چیست؟

اگر با یک خواننده آنقدر رفاقت دارند که ترانه هایشان را بدون دستمزد در اختیارش می گذارند به خودشان مربوط است و ربطی به ارزش واقعی آن ترانه ندارد ولی به آن دسته از ترانه سرایان که با خوانندگان ارتباط ویژه ای ندارند و صرف اینکه ترانه ای از آن ها خوانده شود، کارشان را به صورت رایگان ارائه می دهند، پیشنهاد می کنم در روش خود تجدید نظر کنند زیرا به شان خودشان توهین می کنند و به نوعی نشان می دهند که ترانه شان ارزشی ندارد. من به واسطه آشنایی که با مهدی یراحی دارم یک سال به عنوان هدیه تولد یک ترانه به او دادم، اما حساب و کتابمان هم سر جایش است.

 برای کار در تلویزیون هنوز هم با ممنوع الکاری مواجه هستید؟ تا کی این وضعیت ادامه دارد؟

بله متاسفانه تا الان این روند ادامه داشته و فکرمی کنم تا زمانی که مسئولین تشخیص بدهند ادامه دارد.

 به نظرت ترانه سرایی خانم ها در ایران جا افتاده است؟

برای خانم ها ترانه سرایی در ایران سخت است. زنان ترانه سرا در ایران، حس زنانه خود را می کشند؛ چرا که باید برای یک خواننده مرد بنویسند. به آقایان ترانه سرا می گویم شما اصلا نمی توانید خودتان را با خانوم های ترانه سرا مقایسه کنید؛ چون تعداد ما کمتر است و نمی شود بگویید زنان ترانه سرا ضعیفند زیرا ترانه سراهای خانم درایران هویت خود را می کشند. شاید کم بودن تعداد زنان شاعر نسبت به مردان دلیلی تاریخی داشته باشد؛ چرا که در طول تاریخ زنان به سکوت دعوت شده اند، شاید هم مردان در شعر استعداد ذاتی بیشتری دارند، نمی دانم! کم بودن ترانه سرایان زن تاثیری در روند موسیقی ایران ندارد؛ چون همه خوانندگان ما مرد هستند.

چه کارهایی در دست داری؟

برای تیتراژ چندین پیشنهاد خوب دارم. امسال در آلبوم احسان خواجه امیری، مهدی یراحی و علی لهراسبی حضور دارم و صحبت هایی هم  بامحمد علیزاده در رابطه با کارهایش کرده ایم. امسال در کل پرکار بوده ام.

 حرف آخر

آرزوی موفقیت و سربلندی برای تمام مردم سرزمینم دارم.