صفحه موسیقی – محمد اکبری : مدت ها در سایت دیگری فعالیت داشتیم . بخشی از گفتگوهایی که امسال توسط همکارانمان ( محسن معراجی ، سالومه گلمکانی ، یاشار بلوری نیا ) در سال 1392 انجام شده است را با هم مرور می کنیم :

داریوش تقی پور ( اوستا ) : ما موسیقی زیر یا رو زمینی نداریم ، هر چه هست باید باشه و درست معرفی شه و به دست شنوندگانش برسه و چنانچه کار ضعیفی باشه خود شنوندگانش اونو پس خواهند زد .  نیاز به تغییر ساختار فرهنگی هست ، وقتی در رسانه های کشور بیشتر وقت ها واقعیت گفته نمیشه ، همه به نوعی در دروغ گفتن و تقلب و کلاهبرداری سهیم هستیم ، دفع این بیماری فرهنگی باعث از بین رفتن تمام مشکلات خواهد بود.

شهرام زندی : موسیقی های تولید شده ی امروزی تاریخ مصرف دار شده اند و ماندگاری ندارند . تا سال 81 ؛ 82 کار ها خوب بودند خیلی تاریخ مصرف دار نبودند و صاحبان اثر به ماندگاری دقت نظر داشتند . به هر حال دوران خوبی رو داشتیم که الان نداریم ! امیدوارم شرایط بهتری رو شاهد باشیم .

حمیدرضا خجندی : متاسفانه بازار موسيقى پاپ تاحدود زيادى براى تعداد محدودى از همكارانم انحصارى شده و اكثر رسانه ها هم تيترها و اَهَم اخبار و بردهاى تاپ تبليغاتى خود را به همين تعداد محدود اختصاص داده اند و اين همان آفتى است كه موجب ديده نشدن آهنگ تيتراژ سيماى خانواده ى من شد..
اميدوارم كه دوستان گرامى كمى بيشتر در اين زمينه تعامل كنند تا ديگر هنرمندان هم فرصت و امكان بهره بردن از اين فضا رو داشته باشند…

مهران احراری : متاسفانه برای کنسرت ها هم شرایط عادلانه ای وجود نداره، کنسرت های رسمی به صورت گردشی محدود شده به چند خواننده خاص که بهترین سالن ها و بهترین روزهای سال بهشون اختصاص داده میشه و یک سری کنسرت های غیر رسمی که مختص غیرمجازهاس که باعث درآمدشون میشه .

وحید دهقانی : امیدوارم در حوزه موسیقی ما یه خانه تکانی اساسی و ریشه ای رخ دهد و بتوانیم از اساتید بزرگ موسیقی کشورمون در این راه استفاده کنیم. به هر حال فضای کلی موسیقی ما نگران کننده است و فضای سالمی بر جامعه موسیقی ما حاکم نیست و امیدوارم این باند بازیها در موسیقی و همچنین رابطه ها هرچه زودتر اصلاح شودو بتونیم ازمهم ترین هویت فرهنگ کشور مون دفاع کنیم.

هومن جاوید : در اين روزگار گزافه نيست اگر بگوييم پنجاه درصد خود اثر و پنجاه درصد رسانه در معرفي و موفقيت آن موثرند .

بهروز لطفی پور : متاسفانه ما در ایران شبکه های تلویزیونی که مختص موزیک باشن رو نداریم. اگه 3 یا 4 دهه برگردیم عقب میبینیم که تمام خواننده هایی که اون زمان میخوندن رو همه میشناختن چون از طریق تلویزیون ملی کشور کاراشون ارائه میشد اما در زمان فعلی بیشترین تبلیغات ها از طریق وب سایت ها صورت می پذیرد . ما حتی تیزر تصویری یک آلبوم دارای مجوز رو در شبکه های تلویزیونی خودمون نمیبینیم.